Trackers: echt of namaak?

Trackers: echt of namaak?

Het duurt ongetwijfeld niet lang meer voor het aantal beschikbare trackers dat van beleggingsfondsen overtreft.
De markt voor beleggingsfondsen is wat dat betreft niet anders dan alle andere financiële markten: het aantal afgeleide producten overtreft ruimschoots het aantal onderliggende instrumenten.
De opkomst van de synthetische tracker maakt het aanbieders gemakkelijker om nieuwe producten op het schap te zetten. Ik ben altijd sceptisch geweest ten aanzien van de synthetische trackers.
Totdat ik er achter kwam dat ik in mijn eigen portefeuille ook een synthetische tracker heb, namelijk op de Russell 2000, een index van Amerikaans small caps.

Achterdocht gerechtvaardigd?
Een mooi moment om eens uit te zoeken of mijn achterdocht gerechtvaardigd is. Wat is eigenlijk een synthetische tracker? Eigenlijk is het niets anders dan een beleggingsfonds waarbij de aandelen (of andere onderliggende waarden) zijn vervangen door een derivaat, meestal een equity swap.
In plaats van een mandje aandelen heb je dan een vordering op een financiële instelling die belooft de waarde van de betreffende index te betalen. Hierin schuilt een potentieel tegenpartijrisico, maar bij mijn tracker bleek dat gelukkig afgedekt te zijn omdat de instelling die de tracker beheert, tevens zorg draagt voor onderpand in het geval dat de tegenpartij in de equity swap niet in staat is om aan de verplichtingen te voldoen.
Uiteindelijk blijkt dat dit onderpand bestaat uit een portefeuille Europese aandelen die zelfs meer dan 100 procent van de waarde van de index heeft. In het ergste geval heb ik dus geen equity swap op Amerikaanse aandelen maar een fysieke portefeuille Europese aandelen.

Redelijk tevreden
Ook blijkt dat de partij die het onderpand verschaft een andere te zijn dan de tegenpartij in de equity swap. Al met al ben ik redelijk tevreden over deze constructie, en heb dan ook besloten om deze ETF aan te houden.
Toch blijft het bestaan van synthetische ETFs aan me knagen. Waarom zou je op macroniveau meer exposure willen hebben op een bepaalde aandelenmarkt dan het daadwerkelijke aanbod van aandelen?
Houden toezichthouders dit in de gaten? Ik kan op individueel niveau wel redenen bedenken. Ik wil graag exposure op een illiquide markt en met een synthetische tracker kan ik dit gemakkelijk inkopen.
Maar wanneer we alle individuele posities optellen, kunnen financiële instellingen enorme short posities krijgen om de vraag naar (in dit geval) small cap-ETFs van particulieren te absorberen.

Market crash
En wat gebeurt er tijdens een market crash met die wirwar van contracten die er rondom de synthetische tracker zijn gemaakt? Ik ben er niet helemaal gerust op, en heb eigenlijk ook onvoldoende inzicht in de juridische aspecten.
Ik kies liever voor het eenvoudige model waarbij beleggingsfondsen en ETFs geen derivaten hebben en niet aan securities lending doen.

bron www.fondsnieuws.nl

Vermogensbeheer vergelijken

Meer weten? vul even de OranjeVM VermogensScan in
Klik hier voor de Online Gratis VermogensScan